Zestaw szachów malowanych ręcznie Rzymianie kontra Arabowie

• Prezentowany z piękną hiszpańską planszą 40 cm.
• Wykwintnie zdobiony.
• Starannie ręcznie malowany.
• Król 8,26 cm.

ELEMENTY
Kolejny wspaniały przykład znakomitego kunsztu Italama z Włoch. Szczegóły tych historycznych postaci są niezwykłe. Siły arabskie są dowodzone przez silnego króla odzianego w zbroję i turban. Szata i korona jego królowej są tak precyzyjne w szczegółach. Goniec i pionki są przystojnie odziane w stroje z tamtego okresu z zamkiem wyglądającym na arabski zamiast wieży. Najbardziej rzucającym się w oczy elementem tego zestawu są jednak arabscy rycerze - żołnierz na wielbłądzie zamiast zwykłego przedstawienia konia.
Rzymski król jest w każdym calu majestatycznym władcą, w swojej szczegółowej zbroi i płaszczu, a jego piękna królowa wygląda promiennie w swojej powiewnej sukni. Postać typu centuriona przedstawia biskupa z skoczkiem, jak to zwykle bywa, pięknie szczegółowego konia i jeźdźca. Romańska struktura stoi jako wieża z pionkami jako piechota w kolczugach.
Dopasowaliśmy te oszałamiające figury do pięknej 40-centymetrowej deski z orzecha i klonu z Hiszpanii, jednak szachy z motywem Rzymian kontra Arabów są również dostępne osobno. Tak czy inaczej, są wspaniałym darem.
HISTORIA
Podczas rozwoju Rashidun (pierwszych czterech kalifów - "Słusznie Kierowanych") i kalifów Umajjadów (drugich czterech kalifów), wojny Arabów z Rzymianami (Arabów z Bizancjum) były serią konfliktów. Rozpoczęły się w VII wieku n.e. i trwały do połowy XI wieku n.e.
Ruch Arabów z Półwyspu Arabskiego (obecnie Arabia Saudyjska) doprowadził do przejęcia południowych kolonii Bizancjum (Syrii i Egiptu) przez muzułmanów w latach trzydziestych VI wieku. Pod dowództwem agresywnych kalifów Umajjadów, przez następne pół wieku muzułmanie przeprowadzali ciągłe ataki na Azję Mniejszą, dwukrotnie zagrażając stolicy Konstantynopolowi okupacją i całkowitym podbojem Egzarchatu Afryki, bizantyjskiej jednostki administracyjnej. Niepowodzenie drugiego arabskiego oblężenia Konstantynopola w 718 r. ostatecznie doprowadziło do ustabilizowania się sytuacji. Relacje stały się bardziej normalne wraz z ustanowieniem i wymianą ambasad, a nawet okresami rozejmu. Niestety, konflikt pozostał, a niemal coroczne najazdy i kontrnajazdy trwały aż do X wieku.